"accServiceDesc" = "⛵ Ta usługa umożliwia kompatybilnym aplikacjom łatwe przeciwdziałanie ruchom małych urządzeń w interfejsie użytkownika.\n\n🏝️ Może to poprawić czytelność ekranu i ewentualnie złagodzić chorobę lokomocyjną podczas podróży, np. podczas spaceru. podczas czytania w jadącym pojeździe.\n\n🛡️ Aplikacja potrzebuje Twojej zgody, aby wiedzieć, które okno jest widoczne na ekranie. Nie czyta zawartości okna.\n\nℹ️ Więcej informacji, szczegółów realizacji i przykładów znajdziesz na:\n\ngithub.com/Sublimis/SteadyScreen";
"appDesc" = "⛵ Ta usługa umożliwia kompatybilnym aplikacjom łatwe przeciwdziałanie ruchom małych urządzeń w interfejsie użytkownika.\n\n🏝️ Może to poprawić czytelność ekranu i ewentualnie złagodzić chorobę lokomocyjną podczas podróży, np. podczas spaceru. podczas czytania w jadącym pojeździe.\n\n⚡ Aplikacja została wykonana bardzo starannie, aby zminimalizować zużycie zasobów i zmaksymalizować wydajność.\n\nMamy nadzieję, że wam się spodoba 😊";
"aboutScreenTranslationsTitle" = "Tłumaczenia";
"aboutScreenTranslationsText" = "Pomóż przetłumaczyć tę aplikację i uzyskaj bezpłatną licencję! Więcej informacji:";
"aboutScreenLicenseTitle" = "Licencja na aplikację";
"aboutScreenLicenseText" = "Ta aplikacja jest bezpłatna i działa bez ograniczeń. Jednak parametry powrócą do wartości domyślnych po 1 godzinie bez licencji.";
"aboutScreenGithubLink" = "Stilly na GitHubie";
"openSourceLicensesTitle" = "Licencje open source";
"loremIpsum" = "(Ten tekst ma charakter demonstracyjny)\n\nŻołnierz z zielonymi wąsami poprowadził ich ulicami Szmaragdowego Miasta, aż dotarli do pokoju, w którym mieszkał Strażnik Bram. Oficer ten zdjął im okulary, aby włożyć je z powrotem do swojego wielkiego pudełka, a następnie grzecznie otworzył bramę naszym przyjaciołom.\n\n„Która droga prowadzi do Złej Czarownicy z Zachodu?” zapytała Dorota.\n\n„Nie ma drogi” – odpowiedział Strażnik Bram. „Nikt nigdy nie chciałby iść tą drogą”.\n\n– Jak w takim razie ją znajdziemy? zapytała dziewczyna.\n\n„To będzie łatwe” – odpowiedział mężczyzna – „bo kiedy dowie się, że jesteś w krainie Winkie, znajdzie cię i uczyni wszystkich swoimi niewolnikami”.\n\n„Być może nie” - powiedział Strach na Wróble - „ponieważ mamy zamiar ją zniszczyć”.\n\n„Och, to co innego” – powiedział Strażnik Bram. „Nikt jej wcześniej nie zniszczył, więc naturalnie pomyślałem, że zrobi z ciebie niewolników, tak jak zrobiła to z resztą. Ale uważaj, bo jest niegodziwa i zacięta i może nie pozwolić ci ją zniszczyć. Trzymaj się Zachodzie, gdzie zachodzi słońce i nie możesz jej nie znaleźć.\n\nPodziękowali mu i pożegnali się, po czym skierowali się na zachód, spacerując po polach miękkiej trawy, gdzieniegdzie usianych stokrotkami i jaskrami. Dorota nadal miała na sobie śliczną jedwabną sukienkę, którą założyła w pałacu, ale teraz, ku swemu zaskoczeniu, stwierdziła, że nie była już zielona, ale czysto biała. Wstążka wokół szyi Toto również straciła swój zielony kolor i była tak biała jak sukienka Doroty.\n\nWkrótce Szmaragdowe Miasto zostało daleko w tyle. W miarę jak posuwali się naprzód, ziemia stawała się coraz bardziej nierówna i pagórkowata, gdyż w tym zachodnim kraju nie było gospodarstw ani domów, a ziemia była uprawiana.\n\nPo południu słońce paliło ich w twarze, bo nie było drzew, które zapewniałyby im cień; tak że przed nocą Dorota, Toto i Lew byli zmęczeni, położyli się na trawie i zasnęli, a Leśniczy i Strach na Wróble czuwali.\n\nTeraz Zła Czarownica z Zachodu miała tylko jedno oko, a mimo to było potężne jak teleskop i widziało wszystko. Tak więc, gdy siedziała w drzwiach swojego zamku, przypadkiem rozejrzała się i zobaczyła śpiącą Dorotę wraz z przyjaciółmi wokół niej. Byli daleko od siebie, ale Zła Czarownica była wściekła, gdy znalazła ich w swoim kraju; więc dmuchnęła w srebrny gwizdek, który wisiał jej na szyi.\n\nNatychmiast ze wszystkich stron nadbiegła do niej stado wielkich wilków. Mieli długie nogi, groźne oczy i ostre zęby.\n\n„Idź do tych ludzi” – powiedziała Czarownica – „i rozerwij ich na kawałki”.\n\n– Czy nie zamierzasz uczynić ich swoimi niewolnikami? zapytał przywódca wilków.\n\n„Nie” – odpowiedziała, „jedno jest z blachy, drugie ze słomy, jedna jest dziewczynką, a druga lwem. Żadne z nich nie nadaje się do pracy, więc możesz je podrzeć na małe kawałki”.\n\n„Dobrze” – powiedział wilk i pobiegł z pełną prędkością, a za nim pozostali.\n\nMiał szczęście, że Strach na Wróble i Leśniczy nie spali i usłyszeli nadchodzące wilki.\n\n„To moja walka” – powiedział Leśniczy – „więc stań za mną, a spotkam ich, gdy nadejdą”.\n\nChwycił swój topór, który zrobił bardzo ostry, a gdy przywódca wilków podszedł, Blaszany Drwal machnął ręką i odciął głowę wilka od ciała, tak że natychmiast umarł. Gdy tylko mógł podnieść topór, pojawił się kolejny wilk i on również wpadł pod ostrą krawędzią broni Blaszanego Drwala. Było czterdzieści wilków i czterdzieści razy zabito jednego wilka, tak że w końcu wszystkie leżały martwe na stosie przed Leśniczym.\n\nNastępnie odłożył topór i usiadł obok Stracha na Wróble, który powiedział: „To była dobra walka, przyjacielu”.\n\nCzekali, aż Dorota obudzi się następnego ranka. Mała dziewczynka była bardzo przestraszona, kiedy zobaczyła wielką stertę kudłatych wilków, ale Blaszany Drwal powiedział jej wszystko. Podziękowała mu za uratowanie ich i zasiadła do śniadania, po czym wyruszyli w dalszą podróż.\n\nTeraz tego samego ranka Zła Czarownica podeszła do drzwi swojego zamku i wyjrzała na zewnątrz swoim jednym okiem, które widziało daleko. Widziała wszystkie swoje wilki leżące martwe i obcych wciąż podróżujących po jej kraju. To rozzłościło ją jeszcze bardziej niż poprzednio i dwukrotnie zadąła w srebrny gwizdek.\n\nNatychmiast nadleciało w jej stronę wielkie stado dzikich wron, wystarczające, by zaciemnić niebo.\n\nI Zła Czarownica powiedziała do Króla Wrony: „Leć natychmiast do obcych, wydziobaj im oczy i rozerwij na strzępy”.\n\nDzikie wrony poleciały jednym wielkim stadem w stronę Doroty i jej towarzyszy. Kiedy mała dziewczynka zobaczyła, że nadchodzą, przestraszyła się.\n\nAle Strach na Wróble powiedział: „To moja bitwa, więc połóż się obok mnie, a nic ci się nie stanie”.\n\nWięc wszyscy leżeli na ziemi z wyjątkiem Stracha na Wróble, a on wstał i wyciągnął ramiona. A kiedy wrony go ujrzały, przestraszyły się, jak to ptaki zawsze atakują strachy na wróble, i nie odważyły się podejść bliżej. Ale Król Wrona powiedział:\n\n„To tylko wypchany człowiek. Wydłubię mu oczy”.\n\nKról Wrona poleciał na Stracha na Wróble, który złapał go za głowę i wykręcił mu szyję, aż umarł. A potem poleciała na niego kolejna wrona, a Strach na Wróble również skręcił szyję. Było czterdzieści wron i czterdzieści razy Strach na Wróble skręcił kark, aż w końcu wszystkie leżały martwe obok niego. Następnie zawołał swoich towarzyszy, aby wstali, i ponownie wyruszyli w podróż.\n\nKiedy Zła Czarownica wyjrzała ponownie i zobaczyła wszystkie swoje wrony leżące w kupie, wpadła w straszliwą wściekłość i trzykrotnie zadąła w swój srebrny gwizdek.\n\nNatychmiast rozległo się wielkie brzęczenie w powietrzu i rój czarnych pszczół poleciał w jej stronę.\n\n„Idź do obcych i użądl ich na śmierć!” - rozkazała Czarownica, a pszczoły odwróciły się i szybko poleciały, aż dotarły do miejsca, gdzie szła Dorota z przyjaciółmi. Ale Leśniczy widział, jak nadchodzą, i Strach na Wróble zdecydował, co zrobić.\n\n„Wyjmij moją słomkę i rzuć ją na dziewczynkę, psa i Lwa” – powiedział do Leśniczego – „a pszczoły nie będą mogły ich użądlić”. Leśniczy to zrobił, a gdy Dorota leżała blisko Lwa i trzymała Toto w ramionach, słoma całkowicie ich zakryła.\n\nPszczoły przyleciały i nie znalazły nikogo innego, jak tylko Leśniczy, które mogłyby użądlić, więc poleciały na niego i odłamały wszystkie swoje żądła o puszkę, nie robiąc mu wcale krzywdy. A ponieważ pszczoły nie mogą żyć, gdy ich żądła zostaną połamane, taki był koniec czarnych pszczół i leżały gęsto wokół Leśniczego, jak małe kupki miału węglowego.\n\nPotem Dorota i Lew wstali, a dziewczyna pomogła Blaszanemu Drwalowi ponownie włożyć słomkę do Stracha na Wróble, aż poczuł się jak dawniej. Wyruszyli więc w podróż jeszcze raz.\n\nZła Czarownica była tak wściekła, kiedy zobaczyła swoje czarne pszczoły w małych kupkach przypominających miał węgiel, że tupnęła nogą, wyrywała sobie włosy i zgrzytała zębami. A potem przywołała tuzin swoich niewolników, którymi byli Winkie, i dała im ostre włócznie, mówiąc im, aby udali się do nieznajomych i ich zniszczyli.\n\nWinkie nie były odważnym ludem, ale musiały robić, co im kazano. I tak maszerowali, aż zbliżyli się do Doroty. Wtedy Lew wydał z siebie wielki ryk i rzucił się w ich stronę, a biedne Winkie tak się przestraszyły, że uciekły tak szybko, jak tylko mogły.";
"dialogConsentTitle" = "Zgoda";
"dialogConsentMessage" = "Ta aplikacja potrzebuje interfejsu API AccessibilityService do pobierania interaktywnych okien na ekranie i znajdowania kompatybilnych.\n\nNastępnie usługa wysyła do takich okien wiele akcji ułatwień dostępu „przenieś okno”, jeśli jest to konieczne, aby wykonać zamierzoną funkcję.";
"dialogConsentButton" = "Zaakceptować";
"dialogInfoTitle" = "dialogInfoTitle";
"dialogInfoMessage" = "Wstrząśnij trochę urządzeniem. Zwróć uwagę, jak zawartość tła łagodzi te ruchy, ułatwiając czytanie na ekranie. (Aby tak się stało, usługa Stillly musi być włączona w ustawieniach dostępności.)\n\nFunkcjonalność tę można łatwo zaimplementować w dowolnej aplikacji. Postępuj zgodnie z instrukcjami na GitHubie.";
"dialogInfoButton" = "Przejdź do GitHuba";
"dialogRestoreDefaultsTitle" = "dialogRestoreDefaultsTitle";
"dialogRestoreDefaultsMessage" = "Przywrócić ustawienia do wartości domyślnych?";
"serviceInactiveText" = "Usługa jest wyłączona. Kliknij tutaj, aby ją włączyć.";
"menuTheme" = "Temat";
"menuIncreaseTextSize" = "Zwiększ rozmiar tekstu";
"menuDecreaseTextSize" = "Zmniejsz rozmiar tekstu";
"menuInfo" = "Informacje";
"menuSettings" = "Ustawienia dostępności";
"menuRestoreDefaults" = "Przywróć domyślne";
"menuAbout" = "O";
"menuLicense" = "Uaktualnij swoją licencję";
"menuRateAndComment" = "Oceń nas";
"menuSendDebugFeedback" = "Zgłoś problem";
"paramSensorRate" = "Szybkość czujnika";
"paramDamping" = "Tłumienie";
"paramRecoil" = "Odrzut";
"paramLinearScaling" = "Skalowanie liniowe";
"paramForceScaling" = "Skalowanie siły";
"paramSensorRateInfo" = "Spowoduje to ustawienie żądanej szybkości czujnika. Wyższe wartości mogą zużywać więcej baterii. Może się ona różnić od zmierzonej szybkości czujnika, ponieważ system ostatecznie decyduje, jaką szybkość zapewnić.";
"paramDampingInfo" = "Zwiększenie tej wartości spowolni i osłabi ruchy, czyniąc je mniej wrażliwymi na większe siły.";
"paramRecoilInfo" = "Zwiększenie tej wartości zmniejszy wrażliwość na małe oscylacje i sprawi, że ruchy będą mniej wrażliwe na większe siły.";
"paramLinearScalingInfo" = "Skaluje to ruchy liniowo, zwiększając lub zmniejszając je bez wpływu na obliczenia.";
"paramForceScalingInfo" = "To skaluje siły przed obliczeniami, co z kolei wpływa na ogólną wielkość ruchów.";
"measuredSensorRateInfo" = "Aktualna częstotliwość czujnika zmierzona przez aplikację. Może się ona różnić od żądanej szybkości czujnika, ponieważ system ostatecznie decyduje, jaką szybkość zapewnić.";
"yes" = "Tak";
"no" = "NIE";
"ok" = "OK";
"cancel" = "Anulować";
"measuredSensorRate" = "Zmierzona częstotliwość czujnika";
"ratePerSecond" = "%1$s Hz";
"dialogReviewNudgeMessage" = "Czy podoba Ci się ta aplikacja?";
"dialogReviewNudgeMessage2" = "Dzięki! Napisz miłą recenzję lub oceń nas 5 gwiazdkami w Sklepie Play.";
"dialogButtonRateOnPlayStore" = "Oceń w Sklepie Play";
"generalError" = "Wystąpił jakiś błąd. Proszę spróbuj ponownie.";
"ultimateLicenseTitle" = "Licencja Ostateczna";
"licenseItemAlreadyOwned" = "Przedmiot licencji już posiadany";
"licenseSuccessDialogTitle" = "licenseSuccessDialogTitle";
"licenseSuccessDialogMessage" = "Aplikacja została pomyślnie licencjonowana. Dziękuję za Twoje wsparcie!";
"ultimateLicenseLabel" = "Ostateczny";