"appDesc" = "ทำให้การอ่านระหว่างเดินทางสนุกยิ่งขึ้น!\n\n⛵ บริการนี้ช่วยให้แอปพลิเคชันที่เข้ากันได้สามารถรับมือกับการเคลื่อนไหวของอุปกรณ์ขนาดเล็กได้อย่างง่ายดายภายในอินเทอร์เฟซผู้ใช้\n\n🏝️ บริการนี้ช่วยปรับปรุงการอ่านหน้าจอของอุปกรณ์พกพาขณะเดินหรือเดินทาง\n\n⚡ บริการนี้ได้รับการออกแบบมาอย่างพิถีพิถันเพื่อลดการใช้ทรัพยากรและเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานสูงสุด สามารถดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ GitHub ของเรา\n\nหวังว่าคุณจะสนุกกับการใช้งานนี้ 😊";
"aboutScreenAppListTitle" = "⛵ แอป";
"aboutScreenAppListText" = "รายการแพ็คเกจแอพที่ติดตั้งบนอุปกรณ์นี้ซึ่งใช้คุณสมบัติ SteadyScreen:";
"aboutScreenLicenseTitle" = "🔑 ใบอนุญาต";
"aboutScreenLicenseText" = "แอปพลิเคชันนี้ใช้งานได้ฟรีและไม่มีข้อจำกัดใดๆ อย่างไรก็ตาม พารามิเตอร์จะกลับไปเป็นค่าเริ่มต้นหลังจากผ่านไป 1 ชั่วโมงโดยไม่ต้องมีใบอนุญาต";
"aboutScreenGithubLink" = "SteadyScreen บน GitHub";
"openSourceLicensesTitle" = "ใบอนุญาตโอเพ่นซอร์ส";
"dialogConsentButton" = "ยอมรับ";
"dialogInfoMessage" = "เขย่าอุปกรณ์เล็กน้อย สังเกตว่าเนื้อหาพื้นหลังทำให้การเคลื่อนไหวเหล่านี้นุ่มนวลขึ้น ทำให้อ่านบนหน้าจอได้ง่ายขึ้น\n\nสามารถนำฟังก์ชันนี้ไปใช้กับแอปพลิเคชันใดๆ ได้อย่างง่ายดาย โปรดปฏิบัติตามคำแนะนำบน GitHub";
"dialogInfoButton" = "ไปที่ GitHub";
"dialogRestoreDefaultsMessage" = "คืนค่าพารามิเตอร์เป็นค่าเริ่มต้น?";
"dialogServiceDisableMessage" = "แอปพลิเคชันของผู้บริโภคจะหยุดรับเหตุการณ์ ปิดใช้งานบริการหรือไม่";
"serviceInactiveText" = "บริการถูกปิดใช้งาน คลิกเพื่อเปิดใช้งาน";
"menuEnable" = "เปิดใช้งาน";
"menuDisable" = "ปิดการใช้งาน";
"menuTheme" = "ธีม";
"menuIncreaseTextSize" = "เพิ่มขนาดตัวอักษร";
"menuDecreaseTextSize" = "ลดขนาดตัวอักษร";
"menuInfo" = "ข้อมูล";
"menuRestoreDefaults" = "คืนค่าเริ่มต้น";
"menuAbout" = "เกี่ยวกับ";
"menuLicense" = "อัพเกรดใบอนุญาตของคุณ";
"menuRateAndComment" = "ให้คะแนนเรา";
"menuSendDebugFeedback" = "รายงานปัญหา";
"paramSensorRate" = "อัตราเซนเซอร์";
"paramDamping" = "การลดแรงสั่นสะเทือน";
"paramRecoil" = "แรงถอย";
"paramLinearScaling" = "การปรับขนาดเชิงเส้น";
"paramForceScaling" = "การปรับขนาดแรง";
"paramSensorRateInfo" = "ตั้งค่าอัตราการสุ่มตัวอย่างเซ็นเซอร์ตรวจจับการเคลื่อนไหวที่ต้องการ ค่าที่สูงขึ้นจะให้ความแม่นยำที่มากขึ้น แต่การใช้แบตเตอรี่อาจเพิ่มขึ้น";
"paramDampingInfo" = "การเพิ่มขึ้นนี้จะทำให้การเคลื่อนไหวช้าลงและลดความรุนแรงลง ทำให้มีความไวต่อแรงที่ใหญ่ขึ้นน้อยลง";
"paramRecoilInfo" = "การเพิ่มขึ้นนี้จะลดความไวต่อการสั่นสะเทือนเล็กน้อย และทำให้การเคลื่อนไหวมีความไวต่อแรงที่ใหญ่ขึ้นน้อยลง";
"paramLinearScalingInfo" = "การดำเนินการนี้จะปรับขนาดการเคลื่อนไหวหลังการคำนวณ โดยทำให้มีขนาดใหญ่ขึ้นหรือเล็กลงแบบเป็นเส้นตรง";
"paramForceScalingInfo" = "วิธีนี้จะปรับขนาดแรงก่อนการคำนวณ ซึ่งจะทำให้การเคลื่อนไหวมีขนาดใหญ่ขึ้นหรือเล็กลงในลักษณะที่ไม่เป็นเชิงเส้น";
"measuredSensorRateInfo" = "อัตราการสุ่มตัวอย่างเซ็นเซอร์ตรวจจับการเคลื่อนไหวปัจจุบันที่วัดโดยแอปพลิเคชัน ซึ่งอาจแตกต่างจากอัตราที่ต้องการ เนื่องจากระบบจะตัดสินใจในที่สุดว่าจะให้อัตราใดโดยพิจารณาจากปัจจัยต่างๆ";
"yes" = "ใช่";
"no" = "เลขที่";
"ok" = "ตกลง";
"cancel" = "ยกเลิก";
"measuredSensorRate" = "อัตราการวัดเซนเซอร์";
"ratePerSecond" = "%1$s เฮิรตซ์";
"dialogReviewNudgeMessage" = "คุณสนุกกับแอพนี้หรือเปล่า?";
"dialogReviewNudgeMessage2" = "ขอบคุณ! โปรดเขียนรีวิวดีๆ หรือให้คะแนนเรา 5 ดาวบน Play Store";
"dialogButtonRateOnPlayStore" = "ให้คะแนนบน Play Store";
"generalError" = "เกิดข้อผิดพลาดบางประการ กรุณาลองอีกครั้ง";
"ultimateLicenseTitle" = "ใบอนุญาตขั้นสูงสุด";
"licenseItemAlreadyOwned" = "รายการลิขสิทธิ์มีเจ้าของแล้ว";
"licenseSuccessDialogMessage" = "แอปได้รับอนุญาตเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณ!";
"ultimateLicenseLabel" = "ที่สุด";
"loremIpsum" = "(ข้อความนี้ใช้สำหรับการสาธิต)\n\nทหารที่มีหนวดสีเขียวพาพวกเขาไปตามถนนในเมืองมรกตจนกระทั่งถึงห้องที่ผู้พิทักษ์ประตูเมืองอาศัยอยู่ นายทหารคนนี้ปลดล็อกแว่นตาของพวกเขาเพื่อใส่กลับเข้าไปในกล่องใหญ่ของเขา จากนั้นเขาก็เปิดประตูอย่างสุภาพให้เพื่อนๆ ของเรา\n\n“ถนนสายไหนที่นำไปสู่แม่มดตะวันตกผู้ชั่วร้าย” โดโรธีถาม\n\n“ไม่มีถนน” ผู้พิทักษ์ประตูเมืองตอบ “ไม่มีใครอยากไปทางนั้นเลย”\n\n“แล้วเราจะหาเธอเจอได้ยังไง” หญิงสาวถาม\n\n“มันจะง่ายมาก” ชายคนนั้นตอบ “เพราะเมื่อเธอรู้ว่าคุณอยู่ในดินแดนของวิงกี้ เธอจะตามหาคุณและทำให้คุณเป็นทาสของเธอ”\n\n“บางทีอาจจะไม่ใช่” หุ่นไล่กาพูด “เพราะเราตั้งใจจะทำลายเธอ”\n\n“โอ้ นั่นมันต่างกัน” ผู้พิทักษ์ประตูเมืองพูด “ไม่มีใครเคยทำลายเธอมาก่อน ดังนั้นข้าพเจ้าจึงคิดว่าเธอจะทำให้ท่านเป็นทาสเหมือนอย่างที่ทำกับคนอื่นๆ แต่จงระวังไว้ เพราะเธอชั่วร้ายและดุร้าย และอาจไม่อนุญาตให้ท่านทำลายเธอได้ จงอยู่ทางทิศตะวันตกซึ่งเป็นจุดที่พระอาทิตย์ตกดิน แล้วท่านจะต้องพบเธออย่างแน่นอน”\n\nพวกเขาขอบคุณเขาและบอกลาเขา จากนั้นจึงหันไปทางทิศตะวันตก เดินผ่านทุ่งหญ้าอ่อนๆ ที่มีดอกเดซี่และบัตเตอร์คัพประปรายอยู่ประปราย โดโรธียังคงสวมชุดผ้าไหมสวยงามที่เธอใส่ไว้ในวัง แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่ามันไม่ใช่สีเขียวอีกต่อไป แต่เป็นสีขาวบริสุทธิ์ ริบบิ้นที่คอของโทโต้ก็สูญเสียสีเขียวไปแล้วเช่นกัน และกลายเป็นสีขาวเหมือนชุดของโดโรธี\n\nไม่นาน เมืองมรกตก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เมื่อพวกเขาก้าวไปข้างหน้า พื้นดินก็ขรุขระและเป็นเนินมากขึ้น เนื่องจากไม่มีฟาร์มหรือบ้านในดินแดนตะวันตกนี้ และพื้นที่ก็ถูกไถพรวน\n\nในตอนบ่าย พระอาทิตย์ส่องแสงจ้าบนใบหน้าของพวกเขา เพราะไม่มีต้นไม้ให้ร่มเงา ก่อนที่คืนนั้น โดโรธี โทโต้ และสิงโตก็เหนื่อยและนอนลงบนพื้นหญ้าและหลับไป โดยมีคนตัดไม้และหุ่นไล่กาเฝ้าอยู่\n\nแม่มดตะวันตกผู้ชั่วร้ายมีตาข้างเดียว แต่มีพลังเท่ากับกล้องโทรทรรศน์และสามารถมองเห็นได้ทุกที่ ดังนั้น เมื่อเธอนั่งอยู่ที่ประตูปราสาท เธอจึงมองไปรอบๆ และเห็นโดโรธีกำลังนอนหลับอยู่ โดยมีเพื่อนๆ ของเธออยู่รอบๆ ตัว พวกเขาอยู่ไกลออกไป แต่แม่มดชั่วร้ายโกรธมากที่พบพวกเขาอยู่ในดินแดนของเธอ เธอจึงเป่านกหวีดสีเงินที่ห้อยอยู่รอบคอของเธอ\n\nทันใดนั้น ฝูงหมาป่าตัวใหญ่ก็วิ่งมาหาเธอจากทุกทิศทุกทาง พวกมันมีขาที่ยาว ดวงตาที่ดุร้าย และฟันที่แหลมคม\n\n“ไปหาคนพวกนั้น” แม่มดกล่าว “แล้วฉีกพวกมันเป็นชิ้นๆ”\n\n“คุณจะไม่ทำให้พวกเขาเป็นทาสของคุณเหรอ” หัวหน้าหมาป่าถาม\n\n“ไม่” เธอตอบ “อันหนึ่งทำด้วยดีบุก อันหนึ่งทำด้วยฟาง อันหนึ่งเป็นเด็กผู้หญิง อีกอันเป็นสิงโต ไม่มีอันไหนเหมาะแก่การทำงาน ดังนั้นคุณฉีกมันเป็นชิ้นเล็กๆ ได้”\n\n“ได้เลย” หมาป่าพูดและวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุดตามด้วยอันอื่นๆ\n\nโชคดีที่หุ่นไล่กาและคนตัดไม้ตื่นแล้วและได้ยินเสียงหมาป่าเข้ามา\n\n“นี่คือการต่อสู้ของฉัน” คนตัดไม้พูด “ดังนั้นจงอยู่ข้างหลังฉัน แล้วฉันจะไปรับพวกมันเมื่อพวกมันเข้ามา”\n\nเขาคว้าขวานที่เขาทำให้คมมากไว้ และเมื่อจ่าฝูงหมาป่าเข้ามา คนตัดไม้ก็เหวี่ยงแขนและฟันหัวหมาป่าออกจากร่างของมัน ทำให้หมาป่าตายทันที ทันทีที่เขายกขวานขึ้นได้ หมาป่าอีกตัวก็เข้ามา และเขาก็ล้มลงใต้คมของอาวุธของคนตัดไม้ มีหมาป่าอยู่สี่สิบตัว และหมาป่าตัวหนึ่งถูกฆ่าตายสี่สิบครั้ง ดังนั้นในที่สุดพวกมันก็ล้มตายเป็นกองอยู่ต่อหน้าคนตัดไม้\n\nจากนั้นเขาก็วางขวานลงและนั่งลงข้างๆ คนตัดไม้ที่พูดว่า \"การต่อสู้ครั้งนี้เป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม เพื่อน\"\n\nพวกเขารอจนกระทั่งโดโรธีตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น เด็กหญิงตัวน้อยตกใจมากเมื่อเห็นหมาป่าขนดกจำนวนมาก แต่คนตัดไม้ดีบุกบอกเธอทุกอย่าง เธอขอบคุณเขาที่ช่วยพวกมันไว้และนั่งลงทานอาหารเช้า หลังจากนั้น พวกเขาก็ออกเดินทางอีกครั้ง\n\nเช้าวันนั้น แม่มดใจร้ายมาที่ประตูปราสาทของเธอและมองออกไปด้วยตาข้างเดียวที่สามารถมองเห็นได้ไกล เธอเห็นหมาป่าของเธอนอนตายอยู่ทั้งหมด และคนแปลกหน้าที่ยังคงเดินทางผ่านดินแดนของเธอ สิ่งนี้ทำให้เธอโกรธมากกว่าเดิม และเธอเป่านกหวีดสีเงินสองครั้ง\n\nทันใดนั้น ฝูงกาป่าจำนวนมากก็บินเข้ามาหาเธอ เพียงพอที่จะทำให้ท้องฟ้ามืดลง\nแม่มดชั่วร้ายจึงพูดกับราชากาว่า “รีบบินไปหาคนแปลกหน้า จิกตาพวกมันและฉีกมันเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย”\n\nอีกาป่าบินเป็นฝูงใหญ่เข้าหาโดโรธีและเพื่อนของเธอ เมื่อเด็กหญิงเห็นพวกมันเข้ามา เธอก็กลัว\n\nแต่หุ่นไล่กาบอกว่า “นี่คือการต่อสู้ของฉัน ดังนั้นจงนอนลงข้างๆ ฉัน แล้วคุณจะไม่ได้รับอันตราย”\n\nดังนั้นพวกมันทั้งหมดจึงนอนลงบนพื้น ยกเว้นหุ่นไล่กา และมันลุกขึ้นและเหยียดแขนออก และเมื่ออีกาเห็นมัน พวกมันก็ตกใจกลัว เหมือนกับนกพวกนี้ที่มักจะกลัวหุ่นไล่กา และไม่กล้าเข้ามาใกล้ แต่ราชากาพูดว่า\n\n“มันเป็นเพียงมนุษย์ที่ถูกยัดไว้ ฉันจะจิกตาของมันออก”\n\nราชากาบินเข้าหาหุ่นไล่กา ซึ่งจับหัวหุ่นไล่กาและบิดคอจนมันตาย จากนั้นอีกาอีกตัวก็บินเข้าหามัน และหุ่นไล่กาก็บิดคอของมันเช่นกัน มีอีกาสี่สิบตัว และหุ่นไล่กาบิดคอสี่สิบครั้ง จนสุดท้ายก็ตายหมดทุกตัวข้างๆ เขา จากนั้นเขาก็เรียกเพื่อนฝูงให้ลุกขึ้น และพวกเขาก็ออกเดินทางอีกครั้ง\n\nเมื่อแม่มดใจร้ายมองออกไปอีกครั้งและเห็นอีกาของเธอนอนรวมกันเป็นกอง เธอก็โกรธจัดและเป่านกหวีดสีเงินสามครั้ง\n\nทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงหึ่งๆ ดังในอากาศ และฝูงผึ้งดำก็บินเข้ามาหาเธอ\n\nแม่มดออกคำสั่งว่า \"ไปหาคนแปลกหน้าและต่อยพวกมันให้ตายซะ!\" ผึ้งหันหลังและบินอย่างรวดเร็วจนกระทั่งมาถึงที่โดโรธีและเพื่อนๆ ของเธอกำลังเดินอยู่ แต่คนตัดไม้เห็นพวกมันมา และหุ่นไล่กาจึงตัดสินใจว่าจะทำอย่างไร\n\n\"หยิบฟางของฉันออกมาแล้วโปรยลงบนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก สุนัข และสิงโต\" เขาพูดกับคนตัดไม้ \"แล้วผึ้งก็ต่อยพวกมันไม่ได้\" คนตัดไม้ก็ทำตาม และเมื่อโดโรธีนอนลงข้างๆ สิงโตและอุ้มโทโต้ไว้ในอ้อมแขน ฟางก็ปกคลุมพวกมันทั้งหมด\n\nผึ้งเข้ามาและไม่พบใครนอกจากคนตัดไม้ที่จะต่อย พวกมันจึงบินเข้าหาเขาและหักเหล็กไนทั้งหมดไปที่กระป๋องโดยไม่ทำอันตรายคนตัดไม้เลย และเนื่องจากผึ้งไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้เมื่อเหล็กไนของมันหัก นั่นคือจุดจบของผึ้งดำ พวกมันจึงนอนกระจัดกระจายอยู่รอบๆ คนตัดไม้เหมือนกองถ่านหินเล็กๆ\n\nจากนั้นโดโรธีและสิงโตก็ลุกขึ้น และเด็กสาวก็ช่วยคนตัดไม้ใส่ฟางกลับเข้าไปในหุ่นไล่กาอีกครั้ง จนกว่ามันจะดีเหมือนเดิม ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง\n\nแม่มดใจร้ายโกรธมากเมื่อเห็นผึ้งดำของเธออยู่ในกองถ่านหินเล็กๆ จนเธอเหยียบเท้า ฉีกผม และกัดฟัน จากนั้นนางก็เรียกทาสของนางสิบสองคนซึ่งเป็นพวกวิงกี้มา และมอบหอกคมๆ ให้แก่พวกเขา พร้อมบอกให้พวกเขาไปหาคนแปลกหน้าแล้วทำลายพวกมัน\n\nพวกวิงกี้ไม่ใช่คนกล้าหาญ แต่พวกเขาต้องทำตามที่สั่ง พวกเขาจึงเดินจากไปจนมาใกล้โดโรธี จากนั้นสิงโตก็คำรามคำรามและพุ่งเข้าหาพวกเขา และพวกวิงกี้ผู้เคราะห์ร้ายก็ตกใจกลัวมาก จึงวิ่งหนีอย่างเร็วที่สุด";